1رمضان. 1438قمری

پس از حمله چریکی بر سفره و خوردن سحری از خالدین فیها تا لای دندان پر کردن این مالدان کارد خورده، شروع به نوشیدن چای برای هضم این حجم انباشته شده کردیم تا لااقل حلق و مری خود را باز کنیم و نفسی بتوان کشید! (همین الان شیخ محسن قبول زحمت کردند و این هوای نصفه تمیز را مزین به باد شکم خود نمودند که خدای نکرده بی مشقت و گرگ بارون ندیده از دنیا نریم ). باری!  عزم پاکی و سلامت دهان و دندان خود گرفتیم که شیخ دوان دوان، راست خم کرد و چپ کرد راست، آنی به هوا خواست! و خروش از خم ماتحتش بخواست! نگاهی به چپ کرد و دید ای وااای این آشنای ما اینجا چکار میکند؟! ما که با این رودربایستی داشتیم و پیش ایشان اجر و قربی! 

کار از کار گذشته بود و همگی می خندیدیم :))))